Rocco Granata werd geboren in Calabrië, zuid Italië, in Figline Vegliaturo, maar reeds op 10- jarige leeftijd emigreerde hij met zijn moeder en zusje naar België. Zijn vader was een jaar eerder aangekomen en werkte in de Limburgse mijnen. Eenmaal in België begon hij met een stel jongens zijn eerste bandje “The International Quintet”. Rocco speelde accordeon en was tevens de zanger van de band.

Toen hij 20 jaar oud was schreef hij MARINA. Hij wilde heel graag een plaatje opnemen en samen met zijn Quintet trok hij de studio in om MANUELA op te nemen. Omdat een singletje twee zijden heeft, moest hij noodgedwongen nog een tweede liedje opnemen. Hij koos voor MARINA, waarvan de tekst de dag van de opname zelf nog niet helemaal klaar was. Maar helaas, geen enkele platenmaatschappij was geïnteresseerd in the release. Dus bleef er voor hem maar één oplossing, en dat was zelf het plaatje uitbrengen. Er werden 300 stuks besteld. De 300 eerste exemplaren van “MARINA”.

En er gebeurde een klein wonder. Rocco en zijn vrienden stopten de plaat in de jukeboxen van hun omgeving, en binnen enkele weken ontstond er een onnoemelijke vraag naar “MARINA” uit zowel binnenland als buitenland.

Een paar maanden later stond MARINA in de hoogste regionen van alle nationale en internationale hitparades, en één ding was meteen duidelijk: MARINA werd een wereldhit. In verschillende landen kreeg Rocco’s MARINA het label “evergreen” van de nationale auteursmaatschappijen. De populariteit van dit liedje tart dan ook elke verbeelding, en het verbindt Rocco met grote namen uit onze tijd: in zijn memoires over President Kennedy vertelt de kok van het Witte Huis dat de President toen hij even in de keuken kwam soms het liedje “MARINA MARINA” floot, en in een biografie van Fausto Coppi lezen we ‘de dag dat Fausto Coppi begraven werd speelde de Italiaanse Radio de hele dag treurmuziek en Coppi’s lievelingsliedjes, vooral het liedje “MARINA MARINA”.

Rocco toerde over de hele wereld.
In 1959 nam Rocco samen met de grote arrangeur Joe Zito (die o.a. arrangementen schreef voor Frank Sinatra, Dean Martin, Paul Anka, etc…) een LP op in New York. Op de Hoes werd hij omschreven als “…de tengere Italiaanse mijnwerkerszoon met de lach in zijn stem en de getrainde vingers die accordeon spelen…”. Hij trad op in talloze TV-shows en in november 1959 trad hij samen met Conny Francis op in het mekka van de showbizz, The Carnegie Hall in New York. Ondertussen scoorde hij hoog in de Amerikaanse hitparade.

Terug in Europa toerde hij vooral in Duitsland, waar hij hits produceerde als “OH OH ROSI”, “EIN ITALIANO”, “LA BELLA”, “BUONA NOTTE”, “TANGO D'AMORE” “IRENA” “MELANCHOLIE “…enz Rocco trad ook op in een 10-tal muzikale films waarin hij zong en een beetje acteerde. Ondertussen maakte hij ook naam als componist, want zijn composities werden door wereldsterren als Dean Martin, Dalida, Caterina Valente, Four Aces, Marino Marini, Perez Prado, Flaco Jimenez, Falco, Chico & The Gipsies en door ontelbare andere artiesten op plaat gezet. In 1961 werd Rocco, samen met o.a. Adriano celentano, gekozen om deel te nemen aan wat toen het grootste liedjesfestival ter wereld was, het Festival van San Remo. Wereldwijd keken er tussen de 600 miljoen en één miljard mensen naar deze zangwedstrijd. In San Remo werd een liedje steeds vertolkt door twee zangers : Rocco zong samen met Sergio Bruni, de nummer 1 van Napolitaanse zangers, CAROLINA DAI en eindigden nummer acht. De telefonie was toen nog niet wat ze nu is en bij het afsluiten van het programma waren de punten van Zuid-Italië nog niet binnen!

Vermoeid na al die jaren als muzikale zigeuner de wereld rond te trekken, besloot hij terug te keren naar België, waar hij zijn eigen platenmaatschappij en uitgeverij oprichtte, Cardinal Records International en Granata Music Editions. Hij produceerde voor talloze bekende Belgische artiesten o.a. Marva, Miel Cools, De Elegasten, Marino Falco, Louis Neefs, Jacques Raymond, Will Ferdy, Franca en nog vele anderen.

Maar na een tijdje alleen de producties van lokale artiesten te verzorgen, voelde Rocco zich niet langer gelukkig en besloot hij om weer internationaal aan de slag te gaan. Dit resulteerde in de LP “20 Fantastic Italian Songs”. Het project werd internationaal opnieuw een groot succes. Rocco componeerde tussendoor filmmuziek en speelde af en toe een gastrol in een film. Reiner Werner Fassbinder gebruikte Rocco’s muziek in zijn film “Der Händler Vier Jahreszeiten” (1972)

Dat hij een multi- getalenteerd artiest is, bewees de instrumentale LP “PARADISO” die eveneens wereldwijd uitgebracht werd.

En dan 1989…30 jaar later…” MARINA”… in een nieuw jasje gestoken wordt weer een wereldhit. Dezelfde zanger,…dezelfde accordeon,…maar helemaal anders.

“MARINA” (New Beat) stond wekenlang hoog in de hitlijsten in België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Italië (9 weken nummer 1), Portugal, Argentinië, Mexico, Chili,…

Daarna nam Rocco de Duitse draad weer op: er verschenen twee nieuwe Duitse CD’s. Ook bracht hij in het Nederlands en het Duits een sprookjes- en kerst-CD uit. Door de release van “THAT’S AMORE” ging Rocco terug internationaal. De CD werd uitgebracht van Brazilië tot Rusland.

In 1995 kwam de CD “BUONA SERA M’N VLAANDEREN ” en Rocco trok samen met bevriende muzikanten enkele maanden door Vlaanderen. De teksten van deze CD zijn biografisch en zeer gevoelig neergeschreven door o.a Johan Verminnen en Bart Van den Bossche. Hij nam deze CD ook in het Duits op ‘DER WEG DURCH MEIN LEBEN’

Daarop volgden twee Italiaanse CD’s LA FOTOGRAFIA en STRAORDINARIO.

Twee jaar werkte Rocco aan de CD ‘PAISELLU MIU. De meeste liedjes componeerde hijzelf en ook verscheidene teksten.

Voor de arrangementen werkte hij samen met Michele Bisceglia, die hij de meest beloftevolle arrangeur noemt en op wie hij nog vaak beroep zal doen. Het duo trok samen met 42 muzikanten naar studio Crescendo van weer een andere Italiaan, Pino Guarraci, ook een mijnwerkerszoon.

Rocco werd ook omringd door grote gastmuzikanten: Toots Thielmans speelde o.a. mee op de titelsong ‘Paisellu miu’. Toots noemde deze compositie ‘ Italiaanse blues ‘.

Op’ Lisboa ‘speelde één van de grootste fado gitaarspelers Custódio Castelo, die ooit samen met Amalia Rodriguez op wereldtournee ging.

Het enthousiasme dat vonken sloeg tijdens de productie sloeg ook over op het publiek bij het horen van deze productie

Maar Rocco bleef niet stilzitten: ‘Paisellu miu’ zou de eerste CD worden van een vierluik van eigenzinnige Cd’s.

CD nummer twee ‘RICOMINCIAMO’ : ‘wij herbeginnen’ werd uitgebracht in 2008. Was het thema van ‘Paisellu miu’ nostalgie en heimwee, deze CD was pure passie. Als arrangeur koos Rocco iemand met wie hij al lang had willen samenwerken Alain Van Zeveren.

Tussendoor schreef Rocco aan zijn autobiografie ‘Rocco’. Stijn Coninx die een film plande over het leven van Rocco had hem daartoe aangespoord. Uit de jeugdherinneringen zou Stijn dan kunnen putten om een scenario te schrijven. Dit boek kwam in een bijgewerkte versie opnieuw uit in 2013 onder de titel ‘Mijn Leven’ bij uitgeverij Lannoo.

In 2009 trok Rocco weer de studio in. In zijn hoofd had hij alles reeds gepland. De derde CD zou naast eigen composities een eerbetoon worden aan Renato Carosone. Ditmaal zou hij samenwerken met de bekende DJ Buscemi en de titel van CD nummer drie in ‘The Granata Specials Collection‘ werd gewoon :‘ROCCO CON BUSCEMI’.

Het werd een beetje lounge, een beetje bossa nova en een swingende hulde aan Renato Carosone. Vele jaren geleden had Renato als één van de eersten in ‘Marina’ geloofd en het liedje met zijn bekend orkest opgenomen. Nu was het Rocco’s beurt om aan hem hulde te brengen.

De eigenzinnige Granata collectie ging verder met CD vier ‘ARGENTINA’. Samen met de Argentijnse muzikant Enrique Noviello en de Argentijnse band ‘Los Authenticos Decadentes ‘ en tientallen professionele straatmuzikanten, uit alle werelddelen die door Noviello naar België geroepen werden om het orkest te vervoegen, ontstond de ‘happy sound’ van ‘Argentina.’

En Stijn Coninx, de Belgische regisseur die enkele jaren eerder al eens voor een Oscar genomineerd werd met de film ‘Daens’ , had ook niet stilgezeten: eind 2013 ging de film over de jeugdjaren van Rocco, die de titel ‘MARINA’ kreeg, in Genk in première.

Stijn had voor een heel sterke cast gezorgd zowel voor het Italiaanse gedeelde van de film als voor het Vlaamse en Rocco had erop gestaan dat zijn lievelingsarrangeur Michele Bisceglia de muziek zou schrijven. De film werd ondertussen in verscheidene landen uitgebracht en beladen met prijzen.

2013 bracht CNR een dubbel Cd uit van Rocco ‘The best of Rocco Granata,’ een verzameling van liedjes die hij in al die jaren gecomponeerd, gespeeld en opgenomen had. Rocco had uit zijn meer dan 500 opnamen deze uitgekozen. Bij de CD is eveneens een DVD gevoegd van het optreden van Rocco in de Roma/Antwerpen. De eerste DVD die van Rocco uitgebracht werd. En in het najaar 2014 gaat Rocco weer op tournee met zijn lievelingsmuzikanten onder leiding van Michele Bisceglia. Rocco heeft beslist dat dit zijn laatste concerttour wordt.

Naast componeren is Rocco’s grote hobby golf spelen. Waar ook ter wereld neemt Rocco samen met zijn accordeon nu ook zijn golfclubs mee. Ondanks alle successen is ROCCO GRANATA gewoon Rocco gebleven.

Rocco houdt van Italie, jazz, pasta, wijn, muzikanten, golf, treinen en stations,landschappen, basilicum, Italiaanse auto’s, Verdi en Puccini, Lissabon en gans Portugal, Labradors, Italiaanse koffie, schilders van de Latemse school, kamille thee, risotto,Visconti, Fellini, Scorseze, Coppola , Stijn Coninckx, en de stilte, Rocco houdt niet van parties, genodigden die te laat komen (!), bonen, dat men hem zijn mening vraagt, koriander, eieren, slechte akoestiek in restaurants,wierook, airconditioning, diepvries frites, grote ronde tafels.